افتخاری به نام خانه داری

«به رغم این واقعیت که نقش و عملکرد والدین بسیار مهم است

بسمه تعالی

«به رغم این واقعیت که نقش و عملکرد والدین بسیار مهم است ، ما(آمریکایی ها) نوعی اخلاق عمومی به وجود آورده ایم که در آن همه ی تجلیل ها متوجّه کار و موفّقیّت های خارج از خانه می شود. ما در کشوری زندگی می کنیم که در آن کار بیرون که مبتنی بر رقابت ، سود و آز است ، روز به روز کار غیرتجاری را که مبتنی بر از خودگذشتگی ، تعهّد و مراقبت است ، از دور خارج می کند. در پایان دهه ی ۱۹۹۰ آنچه در آمریکا واقعا مهم می باشد ، این است که چقدر دریافت می کنید و چه چیزی می توانید بخرید.»

این یک بخش از صحبت های نویسنده ی جنگ علیه والدین[۱] بود. آنچه برای بنده مهم است تاثیرگذاری این فرهنگ بر روی طرز فکر جامعه ی ما و خانواده های ماست. فکر می کنم فرهنگ توجّه به بیرون و موفقیّت های خارج از خانه به عنوان یک اصل نانوشته برای ما درآمده. به طور مثال مسئولین سطح بالای ما در چندین نوبت ، حضور یک زن در راس یکی از وزارتخانه ها را افتخاری بزرگ دانسته اند ، امّا آیا این مسوولین محترم از حضور فداکارانه و با اخلاص بانوان در سنگر خانه با چنین بزرگی و افتخاری یاد می کنند؟ یا خود ما. بیشتر دوست داریم فرزندمان وارد دانشگاه مثلا صنعتی شریف شود و در نهایت عضو هیئت مدیره ی کارخانه ای بزرگ مثل ایران خودرو شود یا اینکه در خانه بماند و فرزندانی شایسته و متعهّد تربیت کند؟

تا به حال چند فیلم یا سریال دیده ایم که شخصیت اول آن زنی است که برای احقاق حقوق خود(!)شغل های بیرون از خانه را اختیار می کند.

دقّت شود هیچ مخالفتی با حضور زن و اشتغال زن در بیرون از خانه نیست . امّا سوال این است که کار بیرون از خانه برای او یک افتخار است؟ خیلی از الگوها وجود دارند که با اندکی تامّل به ضدّ ارزش بودن آن پی می بریم. آیا این مورد یکی از آن موارد نیست؟

نوشته افتخاری به نام خانه داری اولین بار در ماه بانو پدیدار شد.